πρωτοπορ(ε)ία

η, ΝΜΑ [πρωτοπόρος]

1. το να προπορεύεται κανείς ή κάτι, προβάδισμα

2. (κατ' επέκτ.) α) το σύνολο τών προπορευομένων

β) στρ. η εμπροσθοφυλακή

νεοελλ.

μτφ. α) το σύνολο ατόμων που προηγούνται τής εποχής τους ή είναι επικεφαλής πολιτικής, κοινωνικής, πνευματικής ή άλλης κίνησης

β) προοδευτικότητα, ριζοσπαστισμός.